වසර 52ක් පුරා අධිකරණ ගිය කුරුණෑගල පර්චස් 90ක ඉඩමකට අදාළ ඉඩම් ආරවුලක් සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පැමිණිලි පාර්ශවයට පක්ෂව තීන්දුවක් ලබා දුන්නේය.
“දමුණුගහමුලවත්ත” නම් ඉඩමට හිමිකම් ප්‍රකාශ කිරීම, එම ඉඩමෙන් මුල් විත්තිකරු නෙරපා හැරීම, සන්තකයේ තබා ගැනීම සහ අලාභ හානි කිරීම සම්බන්ධයෙන් මුල් විත්තිකරුට එරෙහිව කුරුණෑගල දිසා අධිකරණයේ මුල් පැමිණිලිකරු විසින් මෙම නඩුව ප්‍රථම වරට 1972 දී ආරම්භ කරන ලදී.
1976 මාර්තු 29 දින කුරුණෑගල දිසා අධිකරණය පැමිණිල්ලට පක්ෂව තීන්දුවක් ලබා දුන්නේය. අනතුරුව දිසා අධිකරණ තීන්දුවට එරෙහිව විත්තිකරු අභියාචනාධිකරණය හමුවේ අභියාචනයක් ගොනු කළේය. 1984 ඔක්තෝම්බර් 25 දින අභියාචනාධිකරණය දිසා අධිකරණයේ තීන්දුව ප්‍රතික්ෂේප කර, සාක්ෂි ලෙස ඉදිරිපත් කරන ලද ලේඛන කිහිපයක් දිස්ත්රික් උසාවියේ විනිසුරු විසින් සැලකිල්ලට නොගැනීමේ පදනම මත නව නඩු විභාගයක් (de-novo) සඳහා නැවත යවන ලදී.
දෙවන නඩු විභාගයෙන් පසුව, 1997 අප්රේල් 28 දිනැති තීන්දුව මගින් දිස්ත්රික් උසාවිය පැමිණිලිකරුට පක්ෂව පැවැත්වීය. පසුව ආදේශ කළ විත්තිකරු අභියාචනාධිකරණයට අභියාචනයක් ඉදිරිපත් කළේය. අභියාචනාධිකරණය, 2011 දෙසැම්බර් 02 දිනැති තීන්දුව මගින්, ආරවුලක් ඇති ඉඩමේ අයිතිය සහ අනන්‍යතාවය තහවුරු කිරීම සඳහා සාක්ෂි භාරය නිසි ලෙස ඉටු කිරීමට පැමිණිලිකරු අපොහොසත් වී ඇති බවට දිස්ත්රික් අධිකරණ තීන්දුව ප්‍රතික්ෂේප කළේය.
අභියාචනාධිකරණ තීන්දුවෙන් අගතියට පත් වූ ආදේශක පැමිණිලිකරු (ඔහුගේ මරණයෙන් පසු මුල් පැමිණිලිකරු වෙනුවට) ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට අභියාචනයක් ඉදිරිපත් කළේය. 2013 මැයි 6 වැනි දින මෙම කාරණය සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් අභියාචනා කිරීමට අවසර දෙන ලදී.
මෙම ඉඩම් ආරවුල් නඩුව “rei vindicatio action” නමින් හැඳින්වෙන රෝමානු නීති ක්‍රියාවට සම්බන්ධ විය. Rei තහවුරු කිරීමේ ක්‍රියාවක් සාර්ථක කර ගැනීම සඳහා, පැමිණිලිකරු පළමුව දේපළෙහි අයිතිය ඔප්පු කළ යුතු අතර දෙවනුව, විත්තිකරු දේපළ සන්තකයේ ඇති බව නිරවුල් නීතියකි. සම්භාවිතා ශේෂයක් මත හිමිකාරිත්වය ඔප්පු කිරීම සඳහා සාක්ෂි භාරය පැමිණිලිකරු මත පටවනු ලැබේ.
එස්.තුරෙයිරාජා, ඒ.එච්.එම්.ඩී යන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ ත්‍රිපුද්ගල විනිසුරු මඩුල්ල විසින් මෙම අභියාචනය අවසර දෙනු ලැබීය. නවාස් සහ අචල වෙන්ගප්පුලි යන අය විසින් ආදේශ කළ පැමිණිලිකරුට පක්ෂව තීන්දුවක් ලබා දෙන ලදී.
“මුල් විත්තිකරු කෝපුස්හි හිමිකම් ප්‍රකාශයක් ඉල්ලා නොසිටි අතර ඒ වෙනුවට තමා සහ මුල් හිමිකරු අතර ක්‍රියාත්මක කරන ලද ගිවිසුම යටතේ බදුකරු ලෙස ඔහුගේ අයිතිවාසිකම් ඉල්ලා සිටි බැවින්, ආදේශක විත්තිකරුට මුල් විත්තිකරුට වඩා වෙනස් තනතුරක් ගත නොහැක. “ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කළේය.
